Laatste van 2012

Vanmorgen de laatste rit van 2012 gereden. De kerst was bij ons op kerstavond al begonnen en het lichaam schreeuwde na twee dagen van zitten en eten om wat activiteit. Het was droog en dat is al heel wat in deze dagen. Via IJsselstein ben ik lekker de polder ingegaan in de richting van Rotterdam.

Over heerlijk rustige smalle polderwegen langs dorpjes als Polsbroek en Brandwijk om uiteindelijk bij Krimpen a/d Lek de provinciale weg weer te pakken richting het oosten. Onderweg nog wel een paard aan het schrikken gekregen, maar hij ging gelukkig al steigerend met berijder de andere kant weer op. Blijft toch verbazend hoe die dieren af en toe reageren op een Quest.

Langs de N210 ging het met de wind in de rug weer rap richting Nieuwegein, het laatste stuk heb ik nog even een stuk over de Lekdijk gereden. Voorlopig nog geen zorgen over het hoge water, we kunnen nog wel een paar meter hebben.

Ik sluit het jaar af met een kilometerstand van 25,088km, dat betekend dat ik er dit jaar ruim 13,700km heb weggetrapt in de Quest.

Moment van zwakte

Afgelopen maandag op een kilometer van huis heb ik mijn achterband aan vellen gereden. De band stond in no-time plat. Ik dacht nog even een veilig heenkomen te zoeken, want ik stond in het centrum van Nieuwegein. Al na een paar meter merkte ik dat, dat niet ging. De band liep gewoon van de velg. Quest de stoep op en opzoek naar een grasveld zonder hondenpoep. Tijdelijk de reserve vouwband er even omheen gedaan plus een nieuwe binnenband. Het gaf wel een hoop troep, want de wielkasten zitten met dit vochtige weer vol met bagger. Eenmaal thuis bleek de binnenband niet meer te redden, deze zat vol met gaten, ik telde er zo acht.

Woensdag een heerlijke woon-werk rit gehad met mooi droog weer en de fiets in de tuin geparkeerd. 

Toen ik vanmorgen (vrijdag) de fiets weer uit de stalling trok stond mijn linker voorband plat. Er viel een druilige regen en er stond een koude wind. De keuze was snel gemaakt, inpakken  naar binnen andere kleren aan en met de auto naar Amsterdam. Wat een zwakte, maar ach het is de laatste werkdag van het jaar. Vanmiddag bij daglicht de band even repareren, kan ik gelijk de vouwband achter vervangen voor een ander exemplaar. De Kojak voor heeft er een kilometer of 3.500 onder gezeten, dus die zal ook wel niet zo heel best meer zijn, die zal ik ook verversen. De oude band kan er in het voorjaar, als de wegen weer droog zijn, mooi nog een paar kilometers onder.

De teller van de Quest heeft overigens de 25.000 km overschreden, dus de doelstelling voor dit jaar is wat dat betreft behaald. Ik hoop dat er nog een paar redelijk droge dagen op het programma staan dit jaar om nog een rit te kunnen maken. De OBT zit er voor mij niet in dit jaar i.v.m. een ander uitje.

verloren wieldoek

Zo de eerste winterse perikelen zijn achter de rug, sneeuw en gladheid hebben eigenlijk voor weinig problemen gezorgd. Wel ligt door de kou de snelheid lager, het is alsof je tegen een muur aanfietst. Ook het ademhalen van de koude lucht gaat niet zo makkelijk als wanneer de lucht wat is voorverwarmd door moeder natuur. Gelukkig hebben we inmiddels de vroegste zonsondergang alweer gehad en beginnen de dagen weer langzaam te lengen (in de middag dan).

Vorige week zaterdag kwam ik er tijdens het schoonmaken van de velgen achter dat ik een wieldoek bij het achterwiel kwijt ben. De week ervoor had ik de bandenspanning gecontroleerd en het wieldoek normaal bevestigd. Tijdens de ritten die ik gedurende de week heb gemaakt heb ik geen enkel vreemd geluid gehoord waaruit eventueel kon blijken dat het wieldoek los zou zitten. Dat is dus pech, ik zal een nieuwe moeten aanschaffen.

Verder weinig nieuws te melden uit Nieuwegein, we rijden gewoon volgens de dienstregeling heen en weer naar Duivendrecht.

Vroege winter

De winter heeft zijn intrede gedaan en de eerste sneeuw achtergelaten.

Qua fietsen gaat het met deze temperaturen langzamer dan in de zomer. Op de heenweg ben ik toch een minuut of 7 langer onderweg. Terug duurt het nog langer, maar dat heeft meer te maken met het verkeer dat ik op industrieterrein de Lage Weide moet zien te ontwijken.

Koude lucht is zwaar en ligt dus laag op de grond, zorgt voor meer weerstand. Ook trap ik in de winter een lichter verzet om knieën en pezen te ontzien. Normaal rijdt ik voor op het grootste blad (57 tands) en achter op de 6 (14 tands). In wieler termen rijdt ik een 57-14. De kruissnelheid is dan tussen de 46 en 50 km per uur. Nu rijdt ik achter op de 5 (16 tands). Met dit verzet kom ik tot een maximum snelheid van zo’n 41 km per uur. Ik rijdt graag op souplesse en met het zwaardere verzet maak ik op dit moment niet genoeg omwentelingen om lekker ontspannen te fietsen. Ik mis een 15 tands tandwiel, als er een nieuwe ketting op de Quest gaat, zal ik zeker een tandwiel vervangen voor een 15.

Niet alleen de kou is de reden van het langzamere fietsen, ook neem ik wat voorzichtigheid in acht.

1.     Ik rij de hele winter op Kojaks, die doen er wat langer over om tot stilstand te komen

2.     De vele mensen die onverlicht fietsen

Vooral het tweede punt is vervelend. ’s Morgens is er niets aan de hand, de enkele forens die ik dan tegenkom gaat goed voorbereid op weg. ’s Avonds is het echter donker en als ik dan rond 5 uur over de Lage Weide in Utrecht rij, rijzen de haren mij soms te bergen. Mensen zonder licht (Ninja’s), mensen met een rode koplamp en diverse auto’s vanuit uitritten. Als het even kan pak ik de rijbaan, maar meestal lukt dat niet en dan gaat het met gepaste snelheid via het fietspad.

Straks het weerbericht maar weer goed in de gaten houden, want er wordt nog meer sneeuw verwacht de komende dagen.

Wegwerkers

De maand november zit er inmiddels weer op en met een aantal gefietste kilometers van slechts 900 is het wat minder geweest deze maand. Ik heb een aantal keren moeten overslaan ivm andere verplichtingen.

Donderdagochtend nog een wedstrijd gehouden met een paar wegwerkers langs het kanaal. Zij reden in een bus op zoek naar de plek waar ze moesten zijn en ik stoof ze op het fietspad voorbij. Dat is altijd lekker. Vrijdagmiddag had ik de heren echter hard nodig, want zij waren aan het werk op de kanaaldijk en de bus stond midden op de weg. Ik had het idee om net langs de bus te passeren, maar raakte met mijn voorwiel in de berm en hing ineens angstig scheef in de Quest.

De mannen schoten mij gelukkig gelijk te hulp en ik kon me onder de racekap vandaan worstelen.
Toen moest er natuurlijk eens goed gekeken worden wat voor een voorwerp dat nu was waarmee ik rondreed. Ik heb ze alle toeters en bellen van de Quest laten zien en ze vonden het een prachtig voertuig. Gelijk heb ik de vraag gesteld of ze de hele dijk opnieuw voor me willen asfalteren, maar dat zit er helaas niet in. De ergste hobbels worden eruit gefreesd en van een laagje asfalt voorzien.

Komende week gaat ook koning winter een eerste aanval doen als ik het KNMI mag geloven. Ik rijd nog steeds met mijn Kojaks rond, dus ik hoop dat het mee gaat vallen. Ik wil in de maand december nog zeker 600 km wegtrappen, om het jaar met een kilometer stand van 25,000 te eindigen. Normaal zou dat geen probleem moeten zijn.

Gestrand

Vanmorgen 19/11 in dichte mist richting Amsterdam gereden. Net voorbij Loenersloot zag ik een rood lampje voor me opdoemen, tijdens het passeren bleek het een fietser met pech te zijn. Met de Quest in de remmen en een stukje terug flinstonen om op gelijke hoogte te komen met de gestrande fietser. Je bent op de wereld om elkaar te helpen tenslotte. De beste man stond met een langzaam leeg lopende band langs de kant.

Als verlichting om te pompen was hij druk bezig met zijn mobiel, want hij had een zaklamp app op zijn toestel zitten. Wel dat geeft niet veel licht daar in donker langs het kanaal. Na te zijn uitgestapt heb ik de man mijn pomp overhandigd, zodat hij zijn band weer van lucht kon voorzien.
Na het oppompen sprong de man op zijn fiets om weer een aantal kilometers verder te kunnen.
Nadat ik was ingestapt ben ik achter de beste man blijven fietsen, zodat hij onderweg nog een keer gebruik kon maken van mijn verlichting en fietspomp. Aangekomen bij station Abcoude scheidde onze wegen, hij pakte de trein en ik ging verder Amsterdam Z-O in.

Ik hoop dat hij de volgende keer een goede pomp en extra verlichting meeneemt, want er komt niet elke dag een Quest langs gezoefd.

Overtuigd?

Die vraag kwam bij mij op toen ik vrijdagavond op de bank zat. Toen ik ‘s middags vanuit het werk naar huis reed zag ik ter hoogte van Maarssenbroek van verre een velomobiel aankomen. De oranje Quest werd met 99% zekerheid bestuurd door Niels v/d Wal uit Utrecht. (De eerste overigens die ik zag na het treffen in Dronten.)

Tweehonderd meter voor mij reed een bukker richting Utrecht, die zag eerst de oranje Quest in tegengestelde richting passeren. Kort daarop reed ik de bukker met een snelheid van tegen de 50 voorbij. Ben benieuwd of de beste man al een bestelling in Dronten heeft geplaatst, want hij moet toch overtuigd zijn van het potentieel van een velomobiel.

Zondag heb ik nog geprobeerd om een rustig ritje door de omgeving te maken. Het eerste deel van de route lukte dat redelijk. Over smalle wegen ben ik langs de Hollandse IJssel naar Gouda gereden. Vanuit Gouda langs de provinciale weg naar Bergambacht. Vandaar koers gezet naar Schoonhoven, om dan via de Lekdijk weer richting Nieuwegein te rijden. Op de dijk had ik de wind in de rug en veel bukkers voor mij rijden. Van dat rustige rijden is de laatste 20 km dus niets terecht gekomen.

In het dorpje Jaarsveld hebben ze trouwens een een drietal zeer vervelende drempels op de dijk neergelegd. De drempels moet je haast stilstaand nemen, omdat er een opstaande rand van een centimeter of 3 aan de drempels zit. Jullie zijn dus gewaarschuwd.

Oktober

De herfst is nu echt begonnen, de bomen langs het kanaal zijn al redelijk kaal en ik moet me haasten om nog bij daglicht thuis te komen. Afgelopen weekend heb ik de binnenkant van de Quest een lekker sopje gegeven en tevens de ketting met een doek ontdaan van teveel vet en een klein beetje vuil. Met een ontvetter ook nog even de tandwielen onderhanden genomen. Alles glimt je weer tegemoet zal ik maar zeggen. Na het schoonmaken even een proefrit gemaakt achter door het park en het geheel loopt weer geruisloos, heerlijk.

Maandag dan met zware regen heen en weer naar Amsterdam. Het vizier van de racekap 2 cm open, dan kan ik er net onderdoor kijken, want met het vizier dicht was het zicht te slecht. Voorbij Loenersloot kwam mij nog een enorme dieplader tegemoet rijden. De beste man had al zijn licht bijgezet en was dus bijzonder goed zichtbaar. Ik heb de kleine Quest maar even in een inham stilgezet om de vrachtwagen te laten passeren. Veiligheid voor alles in het donker.

Terug naar huis was het werkelijk hondenweer, veel regen en een stevige wind uit het zuidwesten. En dan maar hopen dat je niet lek rijdt.

Deze maand ook de 12.000km gepasseerd, nog nooit heb ik binnen 1 jaar zo’n afstand afgelegd met een fiets. De totaal stand van de Quest is nu 23.500km. De 25.000 moet, mits het weer meewerkt, haalbaar zijn voor het eind van het jaar.

Zoals het er nu naar uitziet laat ik de Quest vrijdag op stal staan, de windverwachting is mij iets te hard.

Er zijn van die dagen

Je hebt van die dagen, dan zit het allemaal niet mee. Vanmorgen om iets voor zes uur zat ik in de Quest voor mijn rit naar kantoor in Duivendrecht. Na slechts 800 meter lag de Quest al op zijn kant, omdat linksvoor mijn band leeg liep. Op de Lage Weide schatte vervolgens een vrachtenwagenchauffeur mijn snelheid verkeerd in, dit zag ik gelukkig ruim op tijd gebeuren en had dus genoeg ruimte om te remmen.

Verderop langs de Weespertrekvaart in Diemen, rijd ik altijd tegen de as van de weg aan, omdat er aan de zijkant enkele onaangename kuilen verborgen zitten. Een bromfiets zonder licht vond het daarom nodig om mij rechts in te halen, terwijl er links ruimte genoeg is. De bromfiets had ik dus niet zien aankomen in mijn spiegels.

De beste bestuurder reed echter vol door een verborgen kuil en had moeite om te blijven zitten.

Drie momenten op een ochtend in een uur tijd, dan denk je bij jezelf het zal nu wel klaar zijn toch.

Helaas was de koek nog niet helemaal op, want toen ik op kantoor onder de douche stapte kwam er geen warm water uit de kraan.

Op de weg terug naar huis even een klein ommetje gemaakt. Bij Breukelen was ik het kanaal zat en ben ik via Woerden en Montfoort weer op huis aangegaan. De ijszaak in IJsselstein was helaas al gesloten, want het was best warm vandaag onder de racekap.

Nadine

Vandaag met de fiets naar kantoor. De heenweg vanmorgen was al niet best, wat een takken lagen er op de weg langs het kanaal. Exemplaren van 5  cm dik waren geen uitzondering. Het probleem zit hem dan vooral in de duisternis, want je ziet ze bijna niet liggen. Kortom rustig aan, dan maar een paar minuten later.

Vanmiddag was het echter totaal andere koek. Om 15:30 vertrok ik vanuit Duivendrecht, met het weer viel het wel mee. De site van het KNMI gaf een windkracht 4 op voor de provincie Utrecht. Na een kleine 8 kilometer reed ik net voor Driemond rechtsvoor lek, snel uit de fiets en binnen 10 minuten weer onderweg. De wind was ondertussen wel aan het aantrekken. Het eerste stuk langs het A-R kanaal kon ik met de wind vol op de neus een redelijk tempo aanhouden van rond de 40.

Het gevaar werd echter alras groter, toen de wind serieus begon door te staan, dit was geen windkracht 4 meer, maar eerder een dikke 6 schatte ik zo in met mijn molenaarsoog. Grote hoeveelheden blad en takken kwamen omlaag zeilen van de bomen langs het kanaal. Ik zat ondertussen met 1 hand te sturen en met de andere hield ik het vizier van mijn racekap vast, want die wilde een eigen leven gaan leiden.

Ik was blij dat ik de beschutting van Maarssenbroek had bereikt, de geluidswal langs het spoor. Dit scheelde aanzienlijk. Dan alleen nog het industrieterrein Lage Weide over en een laatste stuk langs het kanaal naar Nieuwegein. Op het industrieterrein gierde de wind langs de hoge gebouwen die er staan. Er waren zelfs bukkers aan lopen. In Nieuwegein lagen zelfs als een paar bomen plat.

Iets over 5 uur was ik veilig thuis. De ergste rit in ruim anderhalf velomobielen was achter de rug.
Op de site van het KNMI las ik dat de wind inmiddels een kracht 7 had bereikt.

Velomobieltreffen

Afgelopen zaterdag was het dan zover, het velomobiel treffen in Dronten. De wekker ging iets na half 6 af en na het nuttigen van het ontbijt reed ik klokslag 6 uur Nieuwegein uit.

Het zouden veel kilometers worden vandaag, dus ben ik op mijn gemak begonnen. Nu kan ik het eerste deel van de route naar Dronten toch al niet lekker doorrijden ivm de vele haakse bochten die ik tegenkom.

Om 07:15 reed ik op de Stichtse brug, tot die tijd was ik welgeteld twee fietsers tegengekomen. Bij Almere Buiten had ik nog wat oponthoud, omdat men druk bezig was de weg af te zetten voor de triathlon die later die dag gehouden werd. Ook op de Vogelweg was ik de eerste fietser die dag, want de spinnenwebben zaten als lange slierten om mij heen. 

 

Om 08:00 uur stond ik al bij de stoplichten bij het Larserbos. Vandaar is het nog een kilometer of 16 te gaan naar Dronten, kortom ik was dus veel te vroeg. Na een extra rondje om Dronten heen stond ik om 09:00 bij de Meerpaal.

Niet veel later arriveerde er een groep uit Zwolle en Neede.

Het vertrek van de toertocht was rond 10:30, met 80 velomobielen werd koers gezet richting Kampen. Over een werkelijk fantastisch stuk glad asfalt ging het echter niet harder dan een kilometer of 20 per uur, tijd genoeg dus om bij te kletsen. De bukkers haalden ons dan ook moeiteloos in.

 

Rond half één arriveerden we op Schokland alwaar de lunch klaar stond. Na de lunch ben ik met een aantal anderen verder gereden, ik wilde op een christelijke tijd thuis zijn. Ben nog even naar Urk gereden en vandaar terug naar de Ketelbrug. Bij het oprijden van de brug kwam er konvooi vrachtwagens mij tegemoet. Uit veiligheid heb ik de fiets de berm ingereden, want de motorrijders die de stoet begeleiden, reden als idioten langs de trucks.

 




















 

In de Flevopolder ben ik via Swifterbant en over de Lisdoddeweg weer richting de Vogelweg gereden. Ik moet zeggen, de Lisdoddeweg loopt een stuk beter dan de Rietweg die ik altijd volg naar Dronten. Langs de Rietweg staan bomen die zo slecht zijn dat er regelmatig dikke takken op het fietspad liggen, deze weg is dus een mooi alternatief.

Vanaf de Vogelweg is het gesneden koek om weer thuis te komen, lekker knallen door de polder.

Bij Baarn moet het tempo er helaas uit ivm de drukte op de fietspaden, om kwart voor 6 was ik weer thuis.

 

Onderhoud

Onderhoud

Vorige keer schreef ik al, dat ik voor onderhoud naar Dronten zou fietsen. Op 17 augustus was het dus zover. Om 05:45 zat ik al in de fiets. Na het vele bochtenwerk om Bunnik en Zeist door te komen wordt de route geleidelijk velomobiel vriendelijk.   Dat wil zeggen lange rechte stukken weg.

Rond 07:15 reed ik via de Stichtse brug de Flevopolder in. Eenmaal langs de Vogelweg heb ik de snelheid steeds rond de 41 km p/u gehouden. Het stuk fietspad voor de Knardijk lag echter vol met gemaaid gras en andere rommel. Gevolg een lekke linker voorband bovenop de Knardijk, daar sta je dan om 8 uur lekker een band te verwisselen. Uiteindelijk was ik rond 08:45 in Dronten.

Jos heeft de servicebeurt vervolgens voor zijn rekening genomen.

·       Voorwielen demonteren, remmen schoonmaken ect

·       Kleerhanger uit-, inbouwen en versterkingen lassen

·       Hoogte afstelling koplamp

·       Ketting controleren

·       Achterlicht repareren

De veerpoten waren in maart nog helemaal uit elkaar gehaald en deels vervangen, dus die behoefden geen onderhoud dit keer.

Ook na 20.000 km is de ketting nog als nieuw. Iets wat voor mij als voormalig bukfietser wel raar is, want dat kostte nog weleens een ketting.

Mijn achterlicht was kapot gegaan, omdat ik waarschijnlijk mijn reservebanden en fietspomp te ver naar achteren had geduwd en daardoor het snoertje had stuk getrokken. Het vervangen van dit       ene ledje was niet het fijnste klusje(via derailleurkapje), let dus op met het inladen van bagage.

Uiteindelijk vertrok ik rond 12:30 weer richting Nieuwegein. De temperaturen waren ondertussen opgelopen naar een graad of 26, dus het was lekker zweten in de bak. Eenmaal weer op de Vogelweg zag ik voor me een trekker rijden. We reden beide even hard, dus was het zaak om een tandje bij te zetten en de trekker in te halen. Nadeel van de Vogelweg is dat je af en toe moet oversteken, hierdoor liep de trekker weer uit en kon ik er weer achteraan. Een paar kilometer voor het eind van de Vogelweg sloeg de trekker af en was dit prettig tijdverdrijf achter de rug.

Na het passeren van de Stichtse brug werd het drukker op de weg en ging het tempo eruit. Ik kwam er toen ook achter dat mijn claxon het niet meer deed. Het snoertje was losgetrokken uit de stekker, tijdens het afstellen van de koplamp. Wel lastig als het druk is op de fietspadden.

8 september gaat de route weer naar Dronten, dit keer voor het Velomobieltreffen.

Vertrek vanaf Nieuwegein rond 06:00 uur. Aankomst Dronten 09:00. Ik hoop dat ik op de Stichtse brug dit keer niet alleen ben, maar ergens voor mij of in mijn spiegels nog een aantal Velomobielen te zien krijg.

Dienstregeling

In mei schreef ik nog over mijn dienstregeling die ik heb in de ochtendrit naar het werk. Deze weken echter is er ook een andere dienstregeling te zien, één die iets preciezer is dan de mijne.

Het heeft alles te maken met de zonsopkomst. Een aantal weken geleden kwam de zon op als ik het A-R kanaal oppikte bij Nieuwegein. Vorige week was ik tijdens mijn fietstocht al gevorderd tot net voorbij station Maarssen, voordat de zon zich boven de horizon liet zien.

Gisteren was ik al voorbij Loenersloot.

De zon komt nu elke dag twee minuten later op, dit houdt in dat ik de zon volgende week nog 1 a 2 keer kan zien opkomen langs het kanaal. Het houdt ook in dat het fietsen in het donker niet zo heel ver meer weg is. Vanaf half september zal de ochtendrit weer in het donker zijn.

 Morgenochtend vertrek ik om 05:45 naar Dronten voor een servicebeurt. Hierover later meer... (met foto's)

Zaterdagrit

Gisteren een rit gemaakt in de richting van Arnhem. Helaas was ik mijn fototoestel vergeten, dat heb je met die WW rijders.

Bij Zeist de Heuvelrug overgestoken en toen langs de noordzijde van de Heuvelrug afgezakt naar Rhenen om onderaan de Grebbeberg uit te komen. Vanaf hier de dijk opgereden naar Wageningen en onder de Wageningse Berg naar Renkum. Hier langs de A50 de Rijn overgestoken naar Heeteren. Vandaar is het een Questie van de dijk volgen richting het westen en je komt vanzelf weer in Vianen. Zoals gebruikelijk reed ik bij Kesteren nog een keer verkeerd, waardoor er wat extra kilometers moesten worden gemaakt.

Al met al een ontspannen rit van 140 kilometer. Vrijdag a.s. staat er een bezoek aan Dronten gepland voor een 20.000km beurt. Gelijk een mooie generale voor 8 september.

Dronten 8 september

Veel valt er niet te melden vanuit Nieuwegein, behalve dat ik de laatste dagen meer het gevoel heb in een kano te zitten dan in een Velomobiel. Wat een enorme hoeveelheden water vallen er naar beneden.

Verder lees ik op internet dat er 6,7 en 8 september een internationaal velomobiel seminar wordt gehouden in Dronten. De 6e en 7e gaat het mij, ivm werk, niet lukken om daar bij te zijn. Op 8 september is er dan een poging om het wereldrecord van afgelopen december aan te vallen. Tevens is er fietstocht van een kilometer of 70. Tot op heden zie ik echter weinig aanmeldingen op ligfiets.net.
Mijn vraag is dus wie van mijn lezers/volgers gaan daar allemaal naartoe?

Ik heb de datum wel gemarkeerd in de agenda.

We zijn er weer

Na drie weken niet gefietst te hebben, reden een heerlijke vakantie in de Franse Alpen, ben ik gisteren weer ingestapt.
Eerst diende ik wel een aantal naaktslakken te verwijderen uit de Quest. Die beesten hebben hier de hele tuin overgenomen.
De gefietste route voerde mij onder de heuvelrug langs naar Amerongen en Rhenen. Eerst had ik het idee om in Elst de Rijn over te steken. De pont was echter net vertrokken, dus de 6 kilometer naar Rhenen er maar bij gepakt om daar via de brug over te steken. Via de dijk ben ik met een lichte tegenwind teruggereden naar Wijk bij Duurstede. Af en toe heb ik de snelheid verhoogd tot boven de 45, maar verder niet heel gek gedaan. De benen deden toch wel wat pijn na drie weken "rust", veel zwemmen en bergwandelen daar gelaten.

Bij Wijk heb ik de pont naar de overkant genomen en ben via de noordzijde van de Lek weer naar Nieuwegein gereden. Toch even lekker 90 km gereden in 2,5 uur.

CV 2012

Net als zovelen, ben ik zaterdag even langs geweest op CV. Mijn vrouw en jongste dochter gingen naar het Aviodrome en ik ben met de oudste naar CV geweest.

Leuk om de verschillende ligfietsen eens te zien. De Velox 2 trok heel wat bekijks. Vooral de aandrijving zat ingenieus in elkaar. Misschien is dat ook wel iets voor in een Quest. Met de lange ketting die er nu in zit gaat volgens mij heel wat vermogen verloren.

 

 Ik heb ook een deel van de 3-uurs race gezien, moet zeggen het begint dan wel te kriebelen. Misschien iets voor volgend jaar. Staand in de pits was mooi te zien dat de snelste Quest’s die meereden in de bochten steeds met het linker voorwiel los van het asfalt kwamen. Ze konden volgens mij wel harder, maar de baan belemmerde dat. Bij de andere modellen zag ik dit niet gebeuren.

Door zo langs de baan te staan weet ik nu ook gelijk wat voor een geluid een op  snelheid rijdende Quest maakt. Je hoort ze dus echt niet. Van vrienden en collega’s had ik dat al eens gehoord, maar als je in de fiets ziet hoor je altijd wel wat piepen, kraken en natuurlijk heb je last van windgeruis.. Ik zal hier toch maar wat meer rekening mee gaan houden als ik mensen inhaal, want die schrikken zich dus wild als je met +45 langs komt zetten.

Amerongse berg

Eindelijk heb ik dan de moed gehad om met de Quest de Amerongse berg over te fietsen. De afgelopen weken had ik wat geoefend op wat mindere hellingen in de buurt.

Na een aanloop van 40 kilometer waren de spieren op temperatuur en kon de rit naar boven beginnen. Het stelde eigenlijk niet zo heel erg veel voor. Ik ben vanuit het dorp naar boven gereden en de helling is dan in twee etappes te nemen. Het eerste deel in het dorp gaat het licht omhoog, maar er zitten wel wat kruisingen in met wegen van rechts, voorzichtig dus. Hier kon ik een snelheid van rond de 18 aanhouden.

Eenmaal uit het dorp wordt het iets steiler en liep de snelheid nog iets terug.

Na de eerste klim volgt er een lichte afdaling van een paar honderd meter, hierna stijgt de weg weer naar de "top". Tijdens de lichte afdaling het grote mes erop en zoveel mogelijk snelheid maken.

Het tweede deel van het klimmetje ging met zo’n 16 km per uur.

De afdaling was een andere ervaring, nog nooit ben ik met de Quest zo hard gegaan. Zonder te trappen kwam de teller uit op 79 km p/u. Het had harder gekund, maar ik heb de rem ingeknepen.

Nadeel is dat als je op deze manier rijdt, ik aan de verkeerde kant van de Utrechtse Heuvelrug zit. Je kan de vlakke provinciale weg naar Leersum volgen of nog een keer klimmen. Dat laatste heb ik gedaan en ben via de Ruiterberg (Doorn) de Heuvelrug nog een keer overgestoken. Ook deze klim had ik nog niet eerder met de Quest gereden.

De volgende uitdaging wordt de Amerongse berg overfietsen vanuit het noorden, de kant waar ik nu met 79 vanaf kwam zeilen.

Kinderdijk

Vanmorgen om half9 in de fiets om een rondje Kinderdijk te fietsen. Een deel van de  zaterdag had ik doorgebracht in de sporthal om de turn verrichtingen van mijn jongste dochter te zien. Daarna een pan kippensoep in elkaar gedraaid, want het was vies koud buiten. De rest van de middag liggend op de bank doorgebracht.

Daarom vanmorgen vroeg in de fiets in een rustig tempo de heen weg langs de Hollandse IJssel gereden. Door de dorpjes Montfoort, Oudewater en Haastrecht. Daarna door naar krimpen aan de IJssel en Krimpen aan de Lek. Op een paar bukkers en wat kerkvolk na was het eerlijk rustig in de polders. Bij de pont in Kinderdijk even uit de fiets een paar wielrenners waren toch wel geinteresseerd naar de Velomobiel. Na de pont was het tussen de molens door de polder in.

In de polder ging het gas erop en ben ik rond de 50 km per uur weer naar Nieuwegein gefietst. De bukkers maakten geen kans om aan te sluiten. Na 100km was ik weer thuis.
De fiets was net een badkuip, ik was nogal wat vocht kwijtgeraakt. Tijdens het soppen van de fiets zag ik ook dat de kap die over de tunnel staat onderhevig is aan slijtage. Het deel, dat onder mijn stoel zit is bijna doorgesleten. Ik zit vanwege mijn lengte diep in de fiets en door vrijwing wordt het plastic erg dun. Op een paar plekken ben ik er zelfs al doorheen. Misschien ga ik wat tape plakken om verdere slijtage tegen te gaan. Als ik dat namelijk niet doe, dan gaat mijn stoel er misschien wel aan.

Stand van zaken

De maand mei zit er inmiddels weer op en de kilometerstand is uitgekomen op 17.010 km.

In de maand mei heb ik dus 1.265 km gereden. De laatste weken heb ik de racekap thuisgelaten en zit ik ’s morgens weer onder de schuimdeksel.

De komende week kan de racekap weer uit de mottenballen, want het weer ziet er niet al te best uit.

Op 30 mei heb ik ook de eerste schade opgelopen. Bij de afrit van het fietspad naar kantoor (snelheid 1 km p/u) kantelde er een klinker. De klinker veroorzaakte een gat in het derailleurkapje.

Jammer maar helaas, ik heb wel een nieuwe bestelt in Dronten.

Verder heb ik het plan om deze maand het IJsselmeer rond te gaan fietsen, waarschijnlijk 22 juni.

Eens kijken of dat in een uur of 11 te doen is.

Schone wielkasten

Het was even werk, maar de wielkasten blinken weer als nieuw. Vanmorgen reed ik om 6 uur van huis en de zon probeerde nog door de bewolking heen te prikken.

Toen ik Nieuwegein uitreed zag ik in het noordwesten al een gevaarlijk uitziende buienlucht. Het duurde nog tot iets voorbij Breukelen voordat de hemelsluizen zich opende. En ze gingen goed open, ik voelde me als een goudvis in een vissenkom (onder de racekap), wat een water. Tot in Diemen hield de zware neerslag aan. Door de plassen die op de weg stonden zijn de wielkasten weer heerlijk schoongespoeld.

Waar blijft het voorjaar?

Woon werkverkeer

Als woon-werkverkeer rijder, maak je niet zoveel mee als wanneer je een tocht gaat rijden. Het fototoestel gaat nooit mee, want je wilt niet stoppen. Je bent namelijk bezig om zo snel mogelijk van A naar B te komen. Voor de mensen die geen woon-werkverkeer rijden daarom hieronder een korte weergave van hoe zo’n rit Nieuwegein – Duivendrecht (45 kilometer) eruit ziet.

5:33 de wekker gaat

5:37 aangekleed beneden en ontbijt maken

5:45 richting Quest achterin de tuin en eruit rijden

5:49 plaatsnemen in de Quest, de rit kan beginnen

5:51 langs de bushalte bij Galecop

5:56 In Papendorp kruising oversteken, verkeerslichten werken vanaf 6:00

6:04 Atoomweg afrijden op Lage Weide als je vroeg bent zit je net voor de 1^e bus

6:12 Langs het Amsterdam Rijnkanaal wordt station Maarssen gepasseerd

6:16 De eerste trein richting Utrecht komt mij tegemoet

6:20 Breukelen wordt gepasseerd

6:29 Onder de brug bij Loenersloot door. Als je goed op schema ligt zullen de stoptrein en intercity vanuit Utrecht je niet inhalen.

6:40 De spanning kan even van de benen want we rollen Driemond binnen

6:42 De snelheid gaat weer omhoog, langs de Gaasp is het goed gas geven

6:47 Langs de Mcdonalds en over de Weespertrekvaart

6:50 Voor mij zie ik de intercity de Weespertrekvaart oversteken en ik draai even later Diemen in

6:52 De snelheid gaat eruit en ik rij met een snelheid van 30 over het fietspad (de Slinger)

6:65 Aankomst bij kantoor aan de Entrada in Duivendrecht

　

Zoals je ziet zijn er wel een aantal referentiepunten

• De 1^e bus op de Lage Weide in Utrecht


• De treinen op het traject Utrecht Amsterdam. Het is de kunst om die voor te blijven


• De trein over de Weespertrekvaart

’s Middags is deze routine er niet, omdat ik steeds op een ander tijdstip vertrek en regelmatig een andere route neem. Het gaat echter niet minder snel.

April

En toen was april alweer voorbij. Ondanks dat ik drie dagen met griep in bed heb gelegen en daardoor ruim een week niet heb gefietst, heb ik toch nog ruim 1.100 km weggetrapt.

De hele maand heb ik de racekap erop gehad, want het blijft koud. ’s Morgens vroeg begint het gelukkig wel steeds lichter te worden en kan na een kilometer of 10 de verlichting al uit.

Naast het nodige woon-werk verkeer heb ik nog een paar tochten gemaakt door de provincie. Twee keer een rondje Rhenen. Lekker langs de Utrechtse Heuvelrug en terug over de dijk weer richting Vianen. Vooral over de dijk kun je heerlijk rijden met de wind in de rug gaat de snelheid naar de 45 en tuf je in iets meer dan een uur weer naar huis.

Vandaag ben ik nog naar Veenendaal geweest om daar als molenaar aan de slag te gaan. Het bezoek van de Koninklijke familie zou waarschijnlijk voor nogal wat drukte gaan zorgen en daarom waren we met maar liefst 7 molenaars aanwezig. Om 7 uur zat ik al in de Quest en het was werkelijk een prachtige ochtend op mijn gemak heb ik de 45 km richting Veenendaal afgelegd.

Toch waren de  tegenstellingen onderweg weer groot, want in Werkhoven stond de molen in de rouwstand terwijl 20 kilometer verderop de Nieuwe Molen volop in de vlaggen stond.

 

’s Middags rond half 5 ben ik weer huiswaarts gegaan en bij Leersum de Heuvelrug weer overgestoken. Hier is de minst steile overgang te vinden. Klimmen gaat nog altijd niet lekker in de Quest, dat gaat op een bukker toch makkelijker. Al weken ben ik aan het dubben of ik de Amerongse berg eens zal bedwingen. Dat is +/- 1.5 kilometer klimmen met een stijgingspercentage van 5%. Ik ben echter bang dat ik ergens halverwege zal blijven steken. Met de bukfiets reed ik er altijd met een 53-17/18 tegenop, dus het zou me makkelijk moeten lukken.

Kortom de Amerongse berg wordt de uitdaging voor de komende maand. Ik begin gewoon aan de minst steile kant (vanuit het dorp).

Gecrashed

De titel doet erger vermoeden, maar de griep heeft mij goed te pakken gehad. Maandag ben ik nog met de Quest naar het werk gereden. Op dinsdag ga ik altijd met de auto naar kantoor en met de verwarming op 30 graden voelde ik het eigenlijk al een beetje aankomen natuurlijk. Dinsdagavond een borrel en vroeg naar bed, dan lukt het misschien wel de volgende dag. Het was echter rillen en zweten, met twee truien aan in bed en dan nog liggen te bibberen. Ik kon mij er op woensdag amper toe zetten om het bed uit te gaan, als ik er al aan dacht ging ik weer liggen. De donderdag ging van hetzelfde laken en pak, liggen en slapen. Vrijdag voelde ik me gelukkig wel wat beter, maar zo slap als een vaatdoek, dus nog maar een dag thuisgebleven.

Zaterdag voor het eerst weer naar buiten en op de fiets naar de markt in het centrum, dat viel niet mee.
Dit weekend nog wat uitzieken en aansterken, dan kan ik volgende week weer in de Quest stappen (woensdag).

In mij vorige artikel had ik geschreven dat de slijtage van de snoertjes kwam door het contact met mijn benen. Die conclusie moet ik herzien. De slijtage wordt veroorzaakt door het tapeinde van de veerpoot.
Het snoertje ligt hier langs te schuren en dat veroorzaakt dus de kabel breuk.

Pasen

Tweede paasdag even de stoute schoenen aangetrokken en ’s morgens een rondje gefietst.

Het was nat en koud, maar de buienradar liet richting het zuidwesten droog weer zien. Aldus richting Leerdam gereden, door een lichte  miezer. Vanaf daar ben ik de Linge gaan volgen, normaal is het hier druk als het mooi weer is, maar vandaag kwam ik alleen een enkele wandelaar tegen. Na verloop van tijd begon het weer wat harder te regenen, dus ben ik vanaf Tricht maar weer huiswaarts gegaan. Na een kleine 70 kilometer stond ik weer binnen.

Door het druilige weer heb ik de hele route met mijn verlichting aan gereden. Bij thuiskomst de “accu” uit de fiets gehaald. Nadere inspectie leerde mij dat deze ook aan slijtage onderhevig is. Het draadje dat is aangesloten met de Quest is bijna helemaal doorgesleten door het contact dat het ieder pedaalomwenteling maakt met mijn bovenbeen. De metalen binnenkabels zijn helemaal zichtbaar. Dit verklaard voor mij ook het knipperen van de verlichting de laatste paar weken als ik door een kuil stuiter. Voor de zekerheid breng ik maar even een extra laag tape aan om een beschermlaag aan te brengen.